Noordkaap 2021

Nadat we gisteren de FN nog met de nodige zorgen omringden (lees: oliepeil, kettingspanning, contactpunten, bougie, carburator op water gecontroleerd) waren vol verwachting naar dag 6 opgeklommen om nog eens een dag van vier à vijfhonderd kilometer te bollen. De regen had ‘s nachts met de nodige bakken uit de hemel gevallen maar was tegen de ochtend verdwenen. Het was nat maar het regende dus niet meer.

Als ontbijt werd er door sommigen van ons een warme chocomelk werd naar binnengegoten, door een noodlottig, zelfgecreëerd tijdsgebrek door anderen niet. Alle tanden gepoetst, de bagage gepakt, de kleren aangetrokken. Ook de regenkleding natuurlijk want beter voorkomen dan genezen. Ook het vizier van de helmen kreeg een poetsbeurt. De dagtrip kan beginnen………

Startprobleem bij de FN. Vreemd. Na al de goede zorgen van gisteren had ik toch wel wat beters verwacht. Met geen geweld aan de praat te krijgen. Na enkele minuten van intens starten druppelt het zweetwater al over mijn rug tot in mijn bottinen…… . Dat gaat niet lukken. Waarschijnlijk verzopen. Dus bougie drooggeblazen met mijn hete adem, de motor wat geventileerd en ja hoor. Hij starten, wijle weg…….

Het eerst volgende tankstation getankt en wijle weer verder. Een beetje omhoog, een beetje omlaag. Tot er ongeveer 10 km op de teller stonden. Plots geen hevig werkend FN-blok tussen de enkels. Gedaan, noppes, niks meer, nada ……

Gelukkig juist ter hoogte van een kleine parking op de top van een helling. De hele checklist van mogelijke problemen afgelopen en tot de conclusie komen dat het misschien de ontsteking is die niet behoorlijk functioneerd. Einde FN-storie…… Maar wat nu…..

De beste optie lijkt ons om terug te keren naar camping Saiva en van daaruit de nodige mechanismen in gang te zetten om te repatriëren. Zo gezegd, zo gedaan. Berg af nog een startpoging gewaagd maar verder dan 1 flauwe “poef” kwam het niet meer. Berg af en vlak waren blijkbaar niet zo veel aanwezig in de terugweg naar camping Saiva dus na enkele kilometer was de energie uit de warme chocomelk geheel opgesoupeerd en stond ik te trillen op mijn benen. Gelukkig moest ik niet alles alleen doen. Van een Teambuilding gesproken. Waarvoor dank Koen en Ludo…..

Gelukkig kon Koen een lokale sterveling mét wagen en aanghanger overhalen om me de laatste 4 kilometer van aangenamer transport te voorzien….. waarvoor eeuwig dank aan Karl Goran Johansson uit Vilhelmina…. Ik hoop een gepast presentje te kunnen laten bezorgen voor jullie.

Terug op de camping werd nog even met het team gekeuveld waarna ik afscheid nam van de 2 dapperen die regen en hel gaan trotseren om alsnog hun droom te verwezenlijken. Godspeed to you guys…

Het verdere verhaal over het al dan niet halen van de noordkaap op deze blog zal afhangen van de info die ik van deze jongens zal ontvangen. Later op de dag vernam ik via facebook dat ze die dag nog een dikke 400 km hebben kunnen rijden en zijn ze zelfs de poolcirkel gepasseerd. De foto’s op het fotoverslag zullen volgens afspraak elke dag met enkele exemplaren aangevuld worden….

De verzekering (extra uitbreiding van de gewone old-timer verzekering van Marsch: De Classic Car Assistance) was meteen mee met mijn miserie en regelde bijna onmiddelijk een tow truck voor mijn motor. Ik heb dan in allerijl mijn bagagezak herschikt zodat mijn helm, motorpak enzovoort met de motor zouden worden vervoerd. Volgens de contacten die ik had met de verzekering zou ik nog diezelfde dag kunnen vertrekken van de camping dus een overnachting aldaar zou niet nodig zijn. Omdat alles zo snel zou kunnen gaan gokte ik er op dat ik misschien vandaag of toch zeker morgen reeds thuis zou kunnen zijn. Het gelukkige toeval was dat er 5 km afstand van mijn camping een vliegveld was met vluchten naar Stockholm (voor de mensen die het willen opzoeken: South Lapland Airport. Te bereiken via volgende link: https://en.southlaplandairport.com) . Het probleem was echter dat deze vlucht niet online kon worden geboekt. Dat moest ik zelf even doen. Alsook de taxi naar het vliegveld moest ik zelf regelen. Met de hulp van de campinguitbater kwam dat echter al snel in orde waarna ik de verzekering kon inlichten dat ik nog diezelfde avond in Stockholm zou zijn. Een hotel werd gereserveerd alsook de nodige taxi’s, de vlucht Stockholm-Brussel werd geboekt. Om 7.05 opstijgen betekend een taxi om 5.00 dus opstaan om 4 uur. Met andere woorden snel afsluiten en tot morgen.

PS: Het enige wat ik tegen de rest van het team kan aanhalen is dat mijn afgelegde afstand van vandaag een dikke 600 km bedraagd. Schrale troost, maar een strohalm is ook een houvast….

Heel de dag regen?

vanacht en vanmorgen stevige regen dus…. regenpak aan. Eigenlijk moet ik beginnen met de temperaturen. Hoe verder we komen hoe lager de temperaturen hoe meer kleren we aandoen. Elke dag een beetje meer. Het moterpak alleen, dan een lange onderbroek ‘s anderendaags een extra T-shirt met lange mouwen. Nog wat later een extra trui…….vandaag dus het regenpak en de binnenkleding van het motorpak. Vertrokken in de regen en we reden naar het slechte weer volgens de weerapp. En de weerapp had gelijk. Op een zeldzaam ogenblik van regenloos rijden was het eigenlijk wel aangenaam waardoor we een record aantal kilometers konden optekenen. Volgens onze GPS-en hebben we vandaag 516 km afgelegd. In totaal zijn we ondertussen 1711 km ver. Dat begint al te tellen, maar na wat rekenwerk deze avond merkten we dat we ongeveer in de helft van het Noordkaaptraject. Wat meer rekenwerk leert ons dat als alles goed gaat we nog een dag of 3 of 4 nodig zullen hebben om de Noordkaap te bereiken.

Onderweegs was het vandaag eigenlijk best rustig. Ondanks de regen die soms in bakken naar beneden kwam. Wel het vermelden waard zijn de dingen die ons opvielen: 1 eland (volgens de naspeuringen op google), 2 volwassen kraanvogels en een soortement van gans maar dan met lange poten en een spanwijdte van wel 1,75m. We reden af en toe wel op een hoogte van een dikke 400 m en passeerden meermaals velden bezaaid met kijen en grote rotsblokken met op plaatsen waar de natuur het toelaat een boom. Mooie beelden, maar misschien niet op foto genomen…. morgen misschien toch maar eens stoppen om een foto te nemen….

Ik zou ook wel eens willen weten hoeveel hoogtemeters we vandaag genomen hebben. Zou daar een app voor bestaan?

Camping gezocht in Saiva met een stuga (een cabine/hut) voor 3 personen met douche, wc en een kleine keuken voor de luttele prijs van 790 SEK of ongeveer €79. Nog wat te verhapstukken gezocht. Motorolie gecontroleerd en bijgevuld alsook de bandendruk op de achterband… (zeer belanrijk bij FN…). De carburator en de ontsteking van de motor ondergestopt. Gedoucht en alle elektronische apparaten terug van de nodige batterijspanning voorzien…

De nacht mag vallen… tot morgen….

Gisteren hadden we de planning van “Camping Coppens halen” niet gehaald. Vandaag hebben we speciaal een kleine 200 km omgereden om deze belofte toch te volbrengen…. bewijs: zie Fotoverslag…..

Tot nu toe hebben we wegen genomen die ook mooi waren om te rijden. Dat is vandaag veranderd. Gezien we al enkele dagen onze voorgerekende 300 km niet haalden, moesten we vandaag toch ons gemiddelde zien op te krikken… De wegen leenden zich er wel toe, zij het dat er niet 1 meter vlak liep. Vanaf de start konden we eigenlijk een E-weg nemen om naar Coppens te rijden. Daar natuurlijk even gestopt voor selfies met de bekenden aldaar….maar snel alweer op pad om kilometers te maken…..E18, E45 kun je moeilijk vergelijken met wat bij ons bijvoorbeeld een E19 is. Ten eerste is er slechts 1 rijvak in elke richting. Je mag er ook inhalen als de lijnen op de baan het toelaten. De maximum snelheid is er 100 per uur tenzij je een bord met een beperking tegenkomt. Deze kan zelfs gereduceerd worden tot 50 km/uur. Er zijn ook kruispunten, rondepunten, enkele verkeerslichten, tractoren met machinerie …..kortom de weg tussen Brecht en Sint Job of Wortel-Merksplas…. Het hele grote voordeel is wel dat er van al deze dingen weinig is terug te vinden op het hele traject. Zelfs auto’s waren een rariteit op deze weg. Er zijn momenten geweest met een zicht van enkele kilometers ver zonder andere voertuigen dan de onze…. Zalig maar ook eentonig.

Afgesproken werd om tot een uur of 5 te rijden om daarna een slaapgelegenheid te zoeken….. Mora, waar tal van mogelijke overnachtingsplaatsen open stonden, werd gepasseerd, waarna we opstoomden naar het volgende dorp. Onderweegs nog een korte sanitaire stop tot het volgende dorpje Orsa…. We vonden een zeer mooie camping maar het was al 17u03…. De receptie was gesloten om 17u. Totdat een jeugdig medewerker alsnog naar buiten kwam en de deur wou afsluiten. Ze deed niet zo moeilijk over de vraag of we alsnog een Stuga konden afhuren voor de nacht. Wat papierwerk later en wij 1200 SEK armer hadden een slaapplaats voor de nacht. Nog wat “rap en gauw” eten klaargemaakt, onderhoud aan de motoren, en nog wat keuvelen. Het zou wel eens een vroeg nacht kunnen worden hier….. iedereen is wel een beetje moe.

Tot morgen

PS: Quote van de dag (misschien wel van heel de reis en ver daarna) komt van de Ludo deze keer. Ik citeer: Ik zeg niet veel, als ik alleen ben.

Eén onverschrokken zeevaarder staat echter op. De man met zowel land- als zeebenen. Eén naam niet meer te vergeten. LU. Terwijl de twee jongsters hopeloos liggen te ijlen in bed staat hij gezwind op en gaat lekker ontbijten met appelsiensap en een broodje…. Klak af van beide jongsters. Jammer voor de jongsters, geen ontbijt en de kans bestaat dat we deze overtocht nog wel eens gaan maken….

Rond 9uur20 rollen we van de boot langs de douane en redelijk gezwind juiste pad op de GPS gevonden. Na 1 km de weg onderbroken. Met wat geluk en de hulp van een vriendelijk Noors wegenwerker konden we gelukkig onze weg ongehinderd voortzetten. Schrijver dezes zijn echter nog niet echt gerecupeerd van de Wraak van Poutin en rijdt een beetje beduusd rond. Maar zoals eerder aangehaald: Uiteindelijk komt alles …..

Rond 13uur vinden we na lang zoeken een leuke plek om lekker te eten. Een buffetzaakje dat om dat uur open gaat. Het volk staat aan te schuiven in rijen. Het eten is zeer welkom ondertussen en alhoewel het niet onze keuken is smaakt het toch wel uitzonderlijk lekker. Vlees van ongekende soort met een sausje dat naar meer smaakt. Kleine porties vis met een leuk toefje van iet vreemds maar lekkers en dat allemaal à volenté. Dat mocht ook wel want in een doorsnee frituur kan je voor die prijs enkele keren je buik goed vullen. Het was echter zondag en veel van de etablissementen zijn hier dan toch gesloten. Zelfs de “bakeri” was toe. Enkele tankbeurten later genoten we alweer van een hot-dog met saus naar goesting in het bijhorende tankshopje.

Het was ondertussen al wel duidelijk geworden dat Camping Grinsby niet gehaald zou worden. We spraken af om de veerboot onder Oslo, die op de route lag nog wel gehaald zou kunnen worden. Zo gezegd zo gedaan. Rond 7uur haalden we nog net de overkant en moesten we naarstig op zoek naar een onderkomen in de stad Moss (als ik me niet vergis……). Het werd uiteindelijk een soort van motel inclusief ontbijt en met een degelijk bed voor allen….

tot morgen.

De ochtend was er vroeg bij vandaag. Vooral voor mensen die toevallig de minst interesante “accoustische” positie ingenomen hadden om te slapen. Krakende vloeren en blijkbaar een snurkend onverlaat (no offense, non taken). Ook het toilet maakt schijnbaar meer lawaai beneden dan boven. Het voordeel beneden was wel dat er een luxueus veldbed mét matras ter beschikking stond…..

De ochtend trekt zich ook vroeg op gang. Het ontbijt is voorzien rond 9uur maar om 5uur30 was er al iemand stilletjes aan het opvouwen en inpakken. De anderen waren dus ook al wakker gezien de geweldige accoustiek in het gebouw. Opnieuw is Rik de grote organisator van de maaltijd. Waarvoor collectief dank U Rik. We zoeken nog naar een gepaste appreciatie….maar eerst smakelijk.

Na de maaltijd was er nog wat ruimte voor een begeleide rondrit in de streek van Bedum, de streek van Rik. Mooie plekjes en bezienswaardigheden zoals een speciaal torentje met grafstenen erond. Een leuk dorpje Warffum met water tot in het centrum en waar alle huizen op de een of andere wijze een grote brede sloot naast het erf of tuin hebben. Bootjes door heel de streek. En ten slotte een reuze afsluitdijk die het gewonnen land op de zee beveiligd tegen overstromen en waar tegelijk ook pomphuizen staan om het waterpeil op het land constat laag te houden. Wel redelijk indrukwekkend allemaal, temeer omdat dit soort bouwwerken langs heel de kust van Nederland. De reden hiervoor is gekend. Vanaf deze dijk hadden we trouwens zicht op de haven waar we later die dag de veerboot naar Fredriksiand zouden nemen én op het bruine café waar we een laatste dronk namen op Rik en zijn geweldige gastvrijheid…..

En dan in de namiddag: DE BOOT. De inscheepperiode werd door ons ruim gerespecteerd. We waren dus goed op tijd. Dat houdt in dat we hééééééééél lang moesten wachten voor we effectief konden inschepen. De stevige noorderwind koelde letterlijk het enthousiasme en de lichamen. Uiteindelijk komt het natuurlijk allemaal goed. Boarden, motoren vastsjorren, slaapplaats zoeken. Klein dus, veel te klein voor al onze zakken, tanktassen en helmen + onze kleding die we dan ‘s nachts ook nog ergens kwijt moesten kunnen. Maar zoals hiervoor al werd aangehaal: uiteindelijk komt het allemaal goed.

Op verkenning door de boot. Je beleefd dit niet elke dag dus kijk je je ogen uit. Een casino, een chique bar, de iets minder chique bar. Zo ook met de restorants…..Eigenlijk is het één grote commercie want aan alles hangt wel een dikke prijskaart alhoewel het taksvrij blijk te zijn. Ik neem aan dat het een hele dure boot is …..

Maar dan, onverwacht begint het hoofd last te krijgen van de bewegende horizon…. ai ai ai. Het fenomeen breidt uit naar de maag. Niet braken maar zo’n misselijkgevoel dat je doet verlangen naar “liggen met de ogen dicht”. Samen met “geen verbindig what so ever” is dit de reden dat het blogverhaal van deze dag geschreven werd op de volgende dag…….De nacht valt. De ogen dicht. Het kan de drank niet zijn wegens niets gedronken. De boot beweegt, ik voel de inhoud van mijn maag in mijn slokdarm lopen …. en terug. Een Rennie zou kunnen helpen maar dan moet ik recht en het bed uit. Toch maar niet dan. De boot schudt en davert de hele nacht. Storm op zee. Stevige noorderwind, hevige golfslag. Zeker in de buurt van de Skagarakdoorgang. Koen heeft hetzelfde probleem. De boot stampt en daagt als dol. Hij schudt met hevige trillingen en davert af en toe alsof we in een artilerie beschieting terecht zijn gekomen…. DE WRAAK VAN POUTIN?

De start in Wortel zal voor ons toch onvergetelijk zijn. Alle mensen die op de één of andere manier betrokken zijn geweest bij het project waren aanwezig. Zelfs de Hoogstraatse Maand was er om een glimp van het enthousiasme op te vangen. Nou ja, enthousiasme? Veel meer een glimp van spanning en onzekerheid van de deelnemers en de achterblijvers. Ik persoonlijk moest beloven om voorzichtig te zijn en in 1 stuk aan te komen.

Maar goed. Vertrokken langs de Moerklokstraat om een achtergebleven nanny te groeten om daarna nog een laatste uitzwaai van Bomma Fransen in ontvangst te nemen……. De rit is begonnen.

Rondrijden in de streek zoals Ulicoten en Chaam is nog steeds wat gewoontjes, maar stilaan komen we in de buurt van de rivieren. De eerste overzet wordt gratis genomen. Een beetje verder de tweede overzet. Deze was al betalend. €1,50 maar niet cash, enkel pinnen. Bij de derde hadden we een kaart in gereedheid, maar …….. enkel cash. We zullen het nooit leren.

Rond een uur of 10 de eerste stop voor een eenvoudige sandwich en een slok drinken. Tegen 13uur hadden we onze eerste 200 km gereden dus moesten we de motor wat te drinken geven. Tegelijkertijd wordt deze stop gebruikt om de innerlijke mens ook nog wat te verstevigen. Nog een dikke 130 km en we zijn er. Volgens de GPS ligt de aankomsttijd ergens rond 15uur. Dit blijkt later toch een beetje optimistisch geschat.

Rond 17uur komen we aan bij Rik, uitbater van D Classics. Een zaak die handelt in oude motoren. Op het fotoverslag van de blog vind je enkele exemplaren. Als je graag een kijkje neemt op de website van hem: www.d-classics.nl

Het ontvangst kun je catalogeren als compleet in orde. Met een rondleiding in zijn atelier, maar ook een stevige maaltijd op zijn woonboot een beetje verder. Avondeten met asperges, aardappelen, hesp, worstjes, peterselie……. te lekker dus te veel. Nadien komen de verhalen van her en der, ook de strafste natuurlijk. Ergens tijdens de maaltijd maakten we ook kennis met Liesbeth, de vriendin van Rik…… Een lekker toetje met kwark, aardbeien, verse druiven, gedroogd fruit en honing. Tegen 22uur was de fut er toch een beetje uit en wordt er stilletjes gewag gemaakt om de slaapgelegenheid in orde te brengen. Slapen doen we in het atelier. Morgenvroeg zal hier een ontbijt meegebracht worden door Rik. Van een ontvangst gesproken.

Voor morgen wordt het iets rustiger. Er wordt voorgesteld door Rik om ons een rondleiding te geven langs een paar leuke plaatsen in de waddenstreek, vooralleer we zullen inschepen……

tot morgen

een kleine verduidelijking is misschien toch op z’n plaats. Als je de tekst leest zou je er misschien kunnen uit afleiden dat Liesbeth het lekker toetje met kwark en aardbeien zou geweest zijn. Laten we echter duidelijk zijn dat de kwark met aardbeien echt wel deel uitmaakten van de maaltijd en dat Liesbeth toevallig rond het nuttigen van het toetje binnentrad in de wooncomplexen van Rik…..Niet dat we hiermee afbreuk willen doen aan het toetjesniveau van Liesbeth natuurlijk …..No offense…..

Goed geslapen, ik althans. Van de anderen weet ik het niet natuurlijk. Het regende vanacht en de straten zijn vanochtend nog wat natjes. Het regent op moment van schrijven echter niet én ik heb de zon al zien piepen. De weerapps geven allemaal geen neerslag, bewolkt met opklaringen met naar het einde toe geen wolkje aan de lucht. Temperatuur rond de 14° C ‘s morgens. Het zou echter nog maar slechts enkele graden stijgen in de loop van de dag…….

Ideaal weer om te rijden dus……

Tot straks dus

Jep, bedtijd van de laatste thuisdag. Nog een korte 8 uur. Morgen is “the big day”. Velen zijn hier de laatste dagen nog gepasseerd om een goede reis en een behouden vaart te wensen. Zelfs de avondeten werd hier een beetje lacherig “het laatste avondmaal” genoemd. Een inkopper van jewelste natuurlijk. Op dit moment lijkt het nog wel wat onwezenlijk dat dit de laatste avond thuis is vóór het einde van de reis.

Enfin, op naar morgenvroeg en dan hupsaké de motor op……. Ik wens ons reisgezelschap veel succes. ‘t Zal nodig zijn.